सन्ध्या र समीक्षा बाटोमा हिँड्दै थिए। बिहानको घामले सडक उज्यालो बनाएको थियो। बाटोभरि स्कूल गइरहेका...
समीक्षाले एकछिन चुपचाप हेरी र भनिन्, “हेर न, आजकल धेरै केटीहरू पढ्न जान थाले। हाम्रो पालामा त यस्तो वातावरण नै थिएन।”
सन्ध्याले टाउको हल्लाइन्। “हो नि, अहिले समाजमा परिवर्तन आएको छ। तर अझै पनि धेरै ठाउँमा छोरीलाई शिक्षाभन्दा बिहे पहिलो प्राथमिकताजस्तै बनाइन्छ।”
समीक्षा गम्भीर भइन्। “अझै पनि धेरै परिवारले छोरीलाई राम्रो शिक्षा दिलाउने भन्दा चाँडै बिहे गरिदिनुपर्ने सोच राख्छन्। पढाइ सकेर आफ्नै खुट्टामा उभिन सकेपछि मात्र केटीहरूको जीवन सुरक्षित हुन्छ भन्ने बुझ्न गाह्रो भइरहेको छ।”
सन्ध्याले मुस्काउँदै भनिन्, “तर अब हामी जस्ता शिक्षित महिलाले परिवर्तन ल्याउन सक्छौँ। घरघरमा चेतना फैलाउनुपर्छ, कि छोरीलाई पनि छोरा बराबर पढाउने जिम्मेवारी आमाबाबुको हो।”
त्यति नै बेला अगाडि सानी केटी स्कूल ड्रेसमा हाँस्दै गइरहेकी थिई। समीक्षाले हेरिन् र भनिन्, “यस्तै केटीहरू पढे, आत्मनिर्भर भए भने मात्र हाम्रो समाज साँच्चै अघि बढ्छ।”
सन्ध्याले सहमति जनाइन्। दुबै मुस्काउँदै आफ्नै बाटो लागे।